Πριν από καμιά δεκαριά μέρες ήχησαν και πάλι οι καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων, για πρώτη φορά μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2019.

Σωστά σκέφτεστε ότι όλο ψάχνουμε αφορμές να γράψουμε κάτι για τον Ουγκώ.

Ισχύει μεν αλλά οι καμπάνες του γοτθικού ναού «αυτής τη βασίλισσας αλλα και χίμαιρας μαζί», όπως την έχει χαρακτηρίσει ο μεγάλος συγγραφέας και χωρίς τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στο ομώνυμο μυθιστόρημα, θα είχαν την αρμόζουσα θέση στην ιστορία της γαλλικής πρωτεύουσας αλλά και στις καρδιές των Γάλλων.

Άλλωστε, χτυπούν από τα τέλη του 12ου αιώνα αν και άλλες πηγές τις θέλουν να χτυπούν από το 1198. Θυμίζουμε ότι το μυθιστόρημα του Ουγκώ δημοσιεύεται το 1831.

Οι δέκα καμπάνες, στους δύο πύργους του ναού, στο βορρά και τον νότο, έχουν ονόματα. Όχι μόνο στο μυθιστόρημα αλλά και στην πραγματικότητα.

Οι μελετητές πιστεύουν ότι ο Ουγκώ εμπνεύστηκε τα ονόματά τους από την πρώτη καταγραφή τους από τον Jacques Du Breul που το 1639 δημοσίευσε μια μελέτη για τα σημαντικά κτίρια και τις εκκλησίες του Παρισιού. Η Gallica έχει ένα αντίτυπο.

Στο μυθιστόρημα αναφέρονται τα ονόματα Clopin, Emmanuel και Marie.
Το όνομα Clopin είναι φανταστικό και υποτίθεται ότι αναφέρεται στον Clopin Trouillefou, τον Βασιλιά των Επαιτών.

Τα πραγματικά ονόματα είναι αυτά:
Emmanuel: Η μεγαλύτερη καμπάνα στο Νότιο Πύργο, κατασκευάστηκε το 1686.
Marie, και αυτή στο νότιο Πύργο, ήταν και η αγαπημένη του Κουασιμόδου. «Ο ήχος της Marie διαπερνούσε την απόλυτη κώφωσή του και διέλυε τη μοναξιά του».

Στο Βόρειο Πύργο βρίσκονται οι εξής οκτώ:
Gabriel- είναι η βαρύτερη καμπάνα απ’όλες, ζυγίζει πάνω από 4 τόνους.
Anne-Geneviève
Denis
Marcel – είναι η ελαφρύτερη και μικρότερη.
Étienne
Benoît-Joseph
Maurice
Jean-Marie

Οι καμπάνες αυτές είχαν κατασκευαστεί από την αρχή το 2013 για να εορταστεί, τότε, η επέτειος των 850 χρόνων ζωής του ναού και είχαν επιστρέψει στο Παρίσι από τη Νορμανδία όπου κατασκευάστηκαν με μια τεράστια αυτοκινητοπομπή και τιμές ενώ σε όλη τη διαδρομή οι οδηγοί στους δρόμους κόρναραν στο πέρασμά τους.

Αυτοί είναι Γάλλοι. Καθόλου τυχαίο που δημιούργησαν το μεγάλο μυθιστόρημα.

Μετά την πυρκαγιά του 2019 οι καμπάνες επέστρεψαν στον κατασκευαστή τους στη Νορμανδία, στο χωριό Villedieu-Les-Poêles και στο εργαστήριο Cornille-Havard που λειτουργεί από τον 19ο αιώνα.

Και κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό για εμάς: Η Noter Dame αναστηλώθηκε κυρίως με χρήματα πολύ μεγάλων αλλά και πολύ μικρών χορηγών. Έγινε όμως χρηστή διαχείριση και περίσσεψαν 148 εκατομμύρια Ευρώ, κάτι αδιανόητο για εμάς, εδώ. Θα χρησιμοποιηθούν στη συντήρηση του ναού. Άλλοι κόσμοι αυτοί. Μυθιστορηματικοί.

Τη φωτογραφία την αλιεύσαμε από το σάιτ των Φίλων της Notre Dame.