Οι πολίτες που συμμετείχαν στην ανοιχτή εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία στον Νίκο Ανδρουλάκη και γύρισαν την πλάτη στην οπορτουνιστική υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα, ενδεχόμενη εκλογή του οποίου είναι βέβαιο ότι θα διέλυε το κόμμα, με τον τρόπο που βλέπουμε να συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Οι μέχρι σήμερα επιδόσεις του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν εντυπωσιάσει ιδιαίτερα το εκλογικό σώμα, παρά τη δυναμική και συγκροτημένη παρουσία των βουλευτών του κόμματος στη Βουλή και τα Μήντια.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να πείθει ότι είναι ο μόνος ικανός να ικανοποιήσει το αίτημα των πολιτών όπως αυτό εκφράστηκε στις κάλπες των εθνικών εκλογών του 2019 και δεν είναι άλλο από το να διευρύνουμε τα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης.


Μπορούμε, λοιπόν, να περιμένουμε περισσότερα από τον Νίκο Ανδρουλάκη;


Τα δεδομένα:


Καταρχάς, το πολιτικό περιβάλλον της επανεκλογής του είναι πολύ ευνοϊκότερο από αυτό του 2021. Η εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει θαμπώσει κυρίως γιατί δείχνει να έχει επαναπαυτεί στην αγκαλιά των εσωκομματικών του αντιπάλων, καθώς οι στενοί του συνεργάτες τους επικαλούνται διαρκώς για να δικαιολογήσουν τη μεταρρυθμιστική ατολμία της κυβέρνησης, ένα επιχείρημα που δεν πείθει αφού η κυβέρνηση διαθέτει άνετη πλειοψηφία στη Βουλή.

Δεύτερον, η προεκλογική περίοδος των εσωκομματικών εκλογών μόνο «αχρείαστη» δεν ήταν όπως τη χαρακτηρίζουν κάποιοι αφού ίσως είναι το μοναδικό διάστημα από το 2021 που το ΠΑΣΟΚ επέδειξε εξωστρέφεια και δυναμισμό.

Τρίτον, έφερε στην πρώτη γραμμή στελέχη (Γερουλάνος, Διαμαντοπούλου, Κατρίνης) που υπό συνθήκες, εφόσον το επιθυμούν τα ίδια πρωτίστως και δευτερευόντως ο κ.Ανδρουλάκης, μπορούν να πολλαπλασιάσουν τη δυναμική που δημιούργησαν τις τελευταίες εβδομάδες αυτή τη φορά επ ωφελεία του κόμματος τους.

Ο στρατηγικός γρίφος

Υπάρχει όμως κι ένας ελέφαντας στο δωμάτιο του ΠΑΣΟΚ που δεν είναι άλλος από τη σχέση του με την Αριστερά, τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ του κ.Τσίπρα όσο και την όποια μορφή στην οποία, τελικά, θα αποκρυσταλλωθεί μετά την απομάκρυνση Κασσελάκη.

Ποια στάση πρέπει να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ απέναντι στην Αριστερά;

Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα Κεντροαριστερό Κόμμα.

Υπό συνθήκες πολιτικής ομαλότητας ο φυσικός του εταίρος βρίσκεται πρώτα στα Αριστερά του και μόνο δευτερευόντως και αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη στα δεξιά του.
Το πρόσφατο παρελθόν όμως και τα «παρατράγουδα» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, από τις Πλατείες της Αγανάκτησης και το Δημοψήφισμα μέχρι τη Σκευωρία Novartis, έχουν δημιουργήσει μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ένα χάσμα που για πολλούς είναι αγεφύρωτο.

Είναι;
Πρόκειται για ένα χάσμα που δεν μπορεί ποτέ να γεφυρωθεί;
Κι αν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει να προσεγγίσει τον φυσικό του εταίρο με ποιους όρους πρέπει να το κάνει;

Αυτός είναι ο δυσεπίλυτος και πολύ σοβαρός στρατηγικός γρίφος που πρέπει να επιλύσει ο κ.Ανδρουλάκης και σχετικά άμεσα.
Δεν θα θέλαμε να είμαστε στη θέση του.

Είναι γνωστή σε όλους η Αντισύριζα υστερία μερίδας των φίλων και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που έχουν και έκφραση στο πρόσωπο της Άννας Διαμαντοπούλου. Αυτοί ονειρεύονται άνευ όρων συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ένα πρόσωπο με το οποίο έχουν αποκτήσει εμμονή που περιγράφεται με όρους που δεν υπάρχουν στην πολιτική. Πρόκειται για ανθρώπους που επιζητούν έστω και ψίχουλα ευαρέσκειας από τον Πρωθυπουργό που τους χειρίζεται μοναδικά αλλά και με τον τρόπο που τους αξίζει, πρέπει να το επισημάνουμε και αυτό. Για να το θέσουμε με τους όρους της καθομιλουμένης τους δουλεύει κανονικότατα γιατί έχει καταλάβει την εξουσιομανία και «καρεκλολαγνεία» τους.

 


Στις προκλήσεις που θα έχει να αντιμετωπίσει ο κ.Ανδρουλάκης από την αρχή της δεύτερης θητείας του κιόλας, υπάρχει ακόμα μία:

Η Νέα Δημοκρατία από το συντηρητικό της, προ του 1974 παρελθόν, έχει διατηρήσει στο ακέραιο την τεχνογνωσία του διχασμού των πολιτικών της αντιπάλων και ολόκληρης της κοινωνίας.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα κάνει ό,τι μπορεί να μεταστρέψει την κερδισμένη από τις εσωκομματικές εκλογές εξωστρέφεια του ΠΑΣΟΚ, σε νέο κύκλο εσωστρέφειας και εσωκομματικών προβλημάτων.

Θα το καταφέρει;

Για την ώρα μας φαίνεται ως το πιο πιθανό σενάριο. Είπαμε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδειχτεί δεινότατος πολιτικός παίχτης.
Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή ο κ.Ανδρουλάκης καταφέρει να επιλύσει τα της σχέσης του κόμματος του με τον ΣΥΡΙΖΑ και αποκρούσει τα «κάτω από τη ζώνη» χτυπήματα, τότε αυτή θα είναι και η μοναδική έκπληξη που θα μας έχουν επιφυλάξει οι κάλπες του ΠΑΣΟΚ.
Κάθε δημοκρατικός πολίτης, ανεξαρτήτως του τι τελικώς ψηφίζει, εύχεται στο ΠΑΣΟΚ τα καλύτερα αλλά το πόσο μπορεί να αισιοδοξεί επαφίεται αποκλειστικά στην ιδιοσυγκρασία του. Για την ώρα.